Author: siebemeeusen

Laatste les van de week was gedaan en we gingen met wat  vrienden van de klas een pint pakken. Nadat we een paar pinten op hadden aan de groenplaats, ging ik al door mijn vriendin oppikken aan het begin van de Meir. Zij was wat later klaar dan mij. Ze wou nog snel wat winkels bezoeken.

Wat haat ik dat. Ik haat winkelen met mijn vriendin, het komt altijd op hetzelfde neer en dat is dit : we bezoeken een winkel en ze ziet iets hangen, ze twijfelt en koopt het niet. Twee uur later en 10 winkels later zegt ze: “ kom we gaan nog even naar de eerste winkel naar dat ene kleedje kijken”. Dan ontplof ik. Ik heb mij dan ook gewoon op een bank gezet op de Meir en gewacht op haar.

Ik bekeek de mensen die er voorbij liepen. Vreemd volk passeert er op de Meir. En plots kwamen er enkele allochtone jongeren naar mij, ze beweerden dat ik graaf keek naar hun. Ik had geen idee waar ze het over hadden. Ik bekeek iedereen hetzelfde.

Tegenwoordig hoor je vaker dat je voor het niets grof aangesproken wordt door onbekende mensen. Mag een mens al niet meer gapen terwijl zijn vriendin kleren koopt die ze totaal niet nodig heeft? Spijtg!

Belgen leven in angst, ze durven amper nog de trein te nemen. Maar is dit zo gek allemaal? Ik heb als student geprobeerd alles op de voet te volgen sinds 22 maart. Ons land was in rouw. Mensen waren en of zijn bang. Je zou voor minder zou ik beginnen denken, vooral als de media berichten verspreid dat een volgende eventuele aanslag in mijn geliefde Antwerpen zou plaatsvinden. Ik kom hier bijna elke dag , je kan het je haast niet voorstellen dat hier zoiets zou gebeuren. Maar het komt nu wel heel dichtbij, in feite is het er al.

Ik zal even beschrijven hoe het is als ik de trein vanuit mijn boerendorp, Essen, de trein naar Antwerpen neem. Als ik opstap in Essen is er nog geen vuiltje aan de lucht, althans, dat is als er nog geen vertragingen zijn door de NMBS. Maar als ik arriveer in Antwerpen dan veranderd de zaak.

Ik stap uit en binnen de aantal seconden zie ik twee of drie mensen met een legeruniform en ze zijn één voor één zwaarbewapend. Slik. Ook een goeiemorgen. Al weet ik wel dat ze er staan voor onze veiligheid. Maar als ik dan de tram neem richting de Meir, zie ik er aan mijn tramhalte weer 2 of 3 staan, weer zwaar bewapend. Als ik af stap aan de Meir hetzelfde verhaaltje. Ik vind het knap van die mannen dat ze dit doen, maar werkt het überhaupt? Moeten we nu op elk drukbezochte plaats in Belgïe militairen zetten? Ik weet niet of dit de juiste oplossing is.

Deze blog gaat hier ook niets aan veranderen, je moet al een serieuze bekendheid hebben voor je wat indruk kan maken op de hoge pieten hierboven, spijtig!

 

“Verdomme, weeral” dacht ik toen ik weer maandagochtend op stond om naar school te gaan. Natuurlijk nooit prettig om op maandag op te staan, en dan al zeker niet voor school. Daar zijn wel prettigere dingen voor. Maar het was midden mei en de zon scheen in de ochtend al, nog lang zo slecht nog niet dus. Eerst een halfuur op de “boemel”trein die natuurlijk weer overvol zat op een maandagochtend. Ik kom aan in het centraal station van Antwerpen, een uur te vroeg. Want mijn treinen komen nooit uit met de tijdstippen wanneer ik les heb, typisch

 

Maar aangezien de zon scheen en ik overschot van tijd had, besloot ik om naar de Groenplaats te wandelen in plaats van de tram te nemen. Eerst over de Keyserlei waar het weer goed stonk naar rioolputten die ni fatsoenlijk gekuist waren. De standaard goesting om de Mc Donalds of Quick binnen te wandelen even verbijten en voor je het weet was ik op de Meir. Ik associeer de Meir altijd uiteraard met winkels en dergelijke maar ook met zwervers. Ik vind dat er op de Meir ontzettend veel zwervers zitten. Niet onlogisch natuurlijk, er lopen dan ook dagelijks tienduizenden mensen over.

 

Ik probeer elke keer enkele centen bij deze mensen te gooien, en eigenlijk het liefst bij de mensen die wat talent hebben, die een instrument bespelen. Of mensen die een hond naast zicht hebben, daar heb ik ook altijd medelijden mee, ook al klinkt dat raar. En dan gebeurde er iets wat ik nog nooit had gezien. Er ging iemand naast een zwerver zitten en vroeg of die zijn hoed mocht lenen. Vanaf het moment dat die man de hoed had gekregen, kwamen er muzikanten van overal. Die begonnen luide en mooie muziek te spelen met de nodige dansjes. Het trok enorm veel aandacht en voor je het wist stond iedereen er rond naar te kijken.

Als het optreden gedaan was ging die man met diezelfde hoed rond bij iedereen voor geld. Hij gaf het daarna uiteraard terug aan de zwerver. Prachtig gebaar was dit. Ik had echt het gevoel van : “ faith in humanity : restored” .

Nu maar hopen dat de zwerver er geen drank of drugs van gekocht heeft.

 

• Siebe