Vrijwillige marteling

De Meir is een beetje te vergelijken met een speelplaats op 1 september, maar dan volgens het academische kalender van de studenten te beginnen vanaf eind september. Bij een nieuw academie jaar hoort natuurlijk ook een nieuw schachtenjaar, waarin de studenten vrijwillig afzien en tijdens hun doopweek (een week met doorgaans veel alcohol, feesten en vuile opdrachten van hun doopmeester) moeten voldoen aan de hoge eisen van hun meester. Vooraleer zij naar het hoogtepunt mogen gaan van hun week, hun uiteindelijke doop.

Tijdens de voorronde van hun doop ga je heel veel schachten verschillende dingen zien verkopen op de Meir, dit doen ze om geld in te zamelen zodanig dat hun meesters die avond nog eens goed kunnen uitgaan op de lieve mensen van de Meir hun kosten. Hierbij kan je een echt spektakel te zien krijgen, als u geluk heeft ziet u ze niet enkel op hun knieën zitten of achter mensen aanlopen om te verkopen, maar kunt u ze ook zien zwemmen in de fontein aan de lange wapper omdat ze waarschijnlijk iets niet volgens de normen of orders gedaan hebben!

Wat ik in september heb mogen aanschouwen is een schacht dat een blikje van het goedkoopste bier (jawel, goedkoper als carapils) in zijn hand had met de rand gevuld met wasabi. Die moest dit natuurlijk ik één keer uitdrinken, grappig om te zien terwijl dit aan de gang was, maar ik wandel eerlijk gezegd liever over de Meir zonder dat ik iemand hoor kotsen op de achtergrond. Zelf ben ik nooit gedoopt geweest door een studentenvereniging, en als ik zulke taferelen aanschouw al wandelend richting de campus ben ik daar meer dan blij om. Ik zit namelijk liever rustig op café of op een terras met een hoop vrienden, zoals in De Kroeg op de Groenplaats bijvoorbeeld!

Een shoppingsverslaafde vriendin

Antwerpen is stad en de rest is parking, zeg ik dagelijks tegen mijn vriendin uit West-Vlaanderen dat in Antwerpen op kot zit. Zij zit op kot aan de Meir, dat heeft soms zijn voordelen, maar vooral nadelen. Zeker als je weet dat zij een beetje koopverslaafd is. Wanneer wij van de Groenplaats komen moeten ik haar altijd zien te overtuigen om de tram te nemen tot aan de Opera zodat zij enkel een apotheker binnen kan wandelen of de Mcdonalds.

Hoewel we amper zes maanden samen zijn heeft ze mij  al elke winkel op de Meir laten zien vol enthousiasme en natuurlijk liet ze maar al te vaak haar ‘wishlist’ vallen. Voor haar iets vinden op de Meir is zeker geen probleem. Er zijn zoveel verschillende winkels met voor ieders wat wils. Ze weet wel haar winkels te kiezen, als haar mama in Antwerpen is gaat ze naar de ‘princess’. Hier kan haar mama iets vinden en zijzelf ook, een beetje alles voor iedereen… Als u een vrouw bent, want een man afdeling hebben ze niet, maar wel heel comfortabele stoelen om te wachten terwijl zij hun nieuwe artikelen passen. Ik zelf koop tijdens de uitstapjes op de Meir meestal niet meer dan gewoonweg een nieuwe zwarte T-shirt terwijl zij dan naar buiten kom met een heel nieuw kleerkast. Meestal doe ik dit dan ook zo snel mogelijk, shoppen is nu niet één van mijn favoriete activiteiten.

Mijn West-Vlaamse vriendin is natuurlijk ook een schoenspecialiste, als zij mijn schoenen lelijk vindt wandelt ze uit haar kot en stuurt ze met tientallen foto’s van mannenschoenen die er toevallig nog zijn in mijn maat… Subtiel zijn is niet haar beste kantje, maar het is wel gemakkelijker dan online shoppen denk ik… Het is dus wel degelijk altijd een avontuur om over de Meir te wandelen met haar, maar de laatsten tijd hou ik ‘lief’ haar hand vast zodat ze niet wegloopt naar een winkel als ik even met mijn ogen knipper.