Antwerpen is stad en de rest is parking, zeg ik dagelijks tegen mijn vriendin uit West-Vlaanderen dat in Antwerpen op kot zit. Zij zit op kot aan de Meir, dat heeft soms zijn voordelen, maar vooral nadelen. Zeker als je weet dat zij een beetje koopverslaafd is. Wanneer wij van de Groenplaats komen moeten ik haar altijd zien te overtuigen om de tram te nemen tot aan de Opera zodat zij enkel een apotheker binnen kan wandelen of de Mcdonalds.
Hoewel we amper zes maanden samen zijn heeft ze mij al elke winkel op de Meir laten zien vol enthousiasme en natuurlijk liet ze maar al te vaak haar ‘wishlist’ vallen. Voor haar iets vinden op de Meir is zeker geen probleem. Er zijn zoveel verschillende winkels met voor ieders wat wils. Ze weet wel haar winkels te kiezen, als haar mama in Antwerpen is gaat ze naar de ‘princess’. Hier kan haar mama iets vinden en zijzelf ook, een beetje alles voor iedereen… Als u een vrouw bent, want een man afdeling hebben ze niet, maar wel heel comfortabele stoelen om te wachten terwijl zij hun nieuwe artikelen passen. Ik zelf koop tijdens de uitstapjes op de Meir meestal niet meer dan gewoonweg een nieuwe zwarte T-shirt terwijl zij dan naar buiten kom met een heel nieuw kleerkast. Meestal doe ik dit dan ook zo snel mogelijk, shoppen is nu niet één van mijn favoriete activiteiten.
Mijn West-Vlaamse vriendin is natuurlijk ook een schoenspecialiste, als zij mijn schoenen lelijk vindt wandelt ze uit haar kot en stuurt ze met tientallen foto’s van mannenschoenen die er toevallig nog zijn in mijn maat… Subtiel zijn is niet haar beste kantje, maar het is wel gemakkelijker dan online shoppen denk ik… Het is dus wel degelijk altijd een avontuur om over de Meir te wandelen met haar, maar de laatsten tijd hou ik ‘lief’ haar hand vast zodat ze niet wegloopt naar een winkel als ik even met mijn ogen knipper.